эгэн хөдөөний өвгөн өөрийнхөө ганц өмч болох морио зарж наймаа хийхээр хот газрыг зорьжээ. Тэрээр эхлээд морио үнээгээр сольж гэнэ. Дараа нь үнээгээ хониор, дараа нь хонио галуугаар, галуугаа тахиагаар, эцэст нь тахиагаа нэг хайрцаг муудсан алимаар сольжээ. Тэгтэл хоёр эр нэгэн дэн буудалд өнөөх өвгөн хийсэн наймаагаа ярихыг нь сонсоод хөгжилдөн, “Эмгэн чинь таны хийсэн үйлдлийг сонсоод уурлахгүй бол зуун фунт алт өгнө” гэж мөрийцөөд хамтдаа өвгөний гэр рүү явав. Өвгөн гэртээ ирж, эмгэндээ наймаа хийсэн түүхээ ярихад хөгшин нь алхам тутамдаа инээмсэглэн, “Ухайс даа, зүйтэй!”, “Сайн байна!”, “Яг болж байна!”, “Ямар ухаалаг наймаа вэ?” гэх зэргээр хариулав гэнэ. Тэгээд өвгөн эцэст нь хайрцаг муудсан алимтай л үлдсэн гэдгээ хэлтэл эзэгтэй царай нь гэрэлтэж, “Ямар ч байсан алим хэрэгтэй шүү дээ” гэж хэлэв гэнэ. Мөнөөх хоёр эр хэлсэн үгэндээ эзэн болж, өвгөнд зуун фунт алт өгчээ.
Энэ бол Ханс Кристиан Андерсений “Үргэлж өвгөний зөв” үлгэрээс сэдэвлэсэн түүх юм. Гүндүүгүй даруухан, аливаад сэтгэл хангалуун эр нөхөр, эр нөхрөө хэзээд тууштай дэмждэг эхнэр гээд ийм хосын гэр орон үргэлж амар амгалан, аз жаргалаар дүүрэн байх нь лавтай биз ээ.