Бар арьсаа үлдээж, хүн нэрээрээ дурсагддаг шиг нарс мод үхэхдээ “гвансол” хэмээх нэгэн онцгой зүйл үлдээдэг.
Нарс ширүүн салхинд хугарахдаа, эсвэл тайрч огтлох үед давирхай гэж нэрлэгддэг наалдамхай бодис ялгаруулдаг. Хүний бие цус гарч, шархалж, эдгэрдэг шиг давирхай нь модны шархаа хамгаалж, эдгээх байгалийн арга юм. Цаг хугацаа өнгөрөхөд энэ давирхай нь модонд шингэж, хатуурдаг нь гвансол юм.
Гвансол нь энгийн нарснаас илүү нягт, хатуу байдаг. Түүний өсөлтийн цагиргууд нь тод, мөн цэвэр, агаар цэвэршүүлэгч үнэрээрээ алдартай ургамлын фитонцид агуулдаг төдийгүй агар модноос ч илүү хурц тод үнэртэй байдаг аж. Давирхайн тосоор баялаг гвансол нь галд амархан шатамхай төдийгүй салхинд унтардаггүй тул орчин үеийн түлш шатахуун бий болохоос өмнө бамбар асаах, гал түлэхэд тохиромжтой байжээ. Түүний шигүү, давирхай бүхий ширхэгнүүд нь шавьж, бактерийн эсрэг байгалийн хаалт болдог тул хэдэн зууны дараа ч өмхөрч ялзрахгүй.
Гаднах холтос нь өмхөрч ялзарч, унаж магадгүй ч гвансол өөрөө мянган жилийн тэсвэртэй. Зовлон бэрхшээл, тэсвэр тэвчээрээс мэндэлсэн ховор эрдэнэ, цаг хугацааны элэгдлийг чимээгүйхэн тэсвэрлэсэн зовлон зүдгүүрийн ул мөр нарс модны гүнд бий.