Вааран эдлэл их эмзэг, амархан хагардаг. Нэгэнт цуурч хагарсан бол ер нь л хэрэггүй болж хаягддаг. Гэвч заримдаа хагарснаараа Кинцүги урлалаар дамжуулан дахин сэргэх үедээ бүр илүү үнэ цэнэтэй болдог байна.
Кинцүги (金継ぎ) гэдэг нь “алт” гэсэн утгатай кин (きん) болон “залгаас” буюу “нөхөөс” гэсэн утгатай цуги (つぎ) хоёроос бүтсэн япон нийлмэл үг аж. Энэ нь модноос ялгардаг өтгөн, наалдамхай бодис болох давирхайг алтны ялтастай хольж, ваарын цууралт болон хагархай хэсгүүдийг нь нааж засах уламжлалт арга техник юм. Домогт өгүүлснээр 15-р зууны Японд нэгэн жанжин дуртай цайны аягаа хагалснаар энэ арга техник үүссэн аж. Аягаа засуулах найдвараар жанжин Хятад руу илгээсэн боловч аяга нь метал төмрөөр эв хавгүй гэгч нь хадсан байдалтай буцаж ирсэн нь үзэмжгүй болсон байж гэнэ. Жанжин үүнд сэтгэл дундуур байсан тул хамгийн үнэт материал болох алтаар цуурч хагарсан аягаа дахин бүтэн болгож, бүр өмнөхөөс нь ч гоё болгон өөрчилжээ. Кинцүги аргаар сэргээн зассан вааран эдлэл маш үнэ цэнэтэй болдог байна. Гялалзаж гялтганасан судал нь эвдрэл цуурлыг загвар болгон хувиргаж, хагарсан ормыг харин ч бат бөх болгон, хэлтэрхий болгондоо өнгө үзэмж, сэтгэл хөдлөлийн гүн утга шингээдэг аж. Ихэнх тохиолдолд энэ нь өөрөө урлагийн бүтээл гэж тооцогддог байна.
Бидний зүрх сэтгэл ч гэсэн заримдаа хагарч, бутрах мэт сорилт шалгуурыг дааж тэсвэрлэдэг. Гэвч бид эргэцүүлж тунгаах, эдгэрч тайвшрахад цаг гаргаж гэмээнэ тэрхүү зовлон гунигууд нь зүгээр нэг сэтгэл өвтгөсөн шарх биш, хүч чадал, гоо үзэсгэлэнгийн алтан зүйдэл болдог юм шүү. Кинцүги аргаар сэргээсэн ваар шиг бидний сэтгэлийн шарх илүү гэрэл цацарсан, илүү үнэт нэгэн цул бий болгож чадна.